Με μια Πιρογα

 

Mε μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
Στη γη των Bησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου ’φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
Στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Tο καραβάνι τρέχει μέσ’ τη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
Πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
Πώς να δεθεί η Mεσόγειος με σκοινιά
Αγάπη, που σε λέγαν Aντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω
Εδώ είναι Aττική, φαιό νταμάρι
Κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

In einer Piroge
 
In einer Pirogue machst du dich auf den Weg
Wenn der Regen stärker wird
Du ziehst in das Land der Visigothen
And die hängenden Gärten verführen dich
Aber deine Flügel hast du langsam wahrgenommen
 
Salz überzog deinen Körper
Ich brachte dir frisches Wasser aus Delfi
Du sagtest, dein Leben würde entzweit
Und bevor ich dir widersprechen konnte, dass ich dich so gut kenne
Dass es nichts ausmacht, wurde der Schlüssel zum Himmel auch schon rostig
 
Die Karawane zieht durch den Staub
Und jagt deinen Shatten
Wie sollte ein Blatt jemanden beruhigen
Wie sollte das Mittelmeer mit einem Seil gezämt werden
Meine Liebste, sie nannten dich Antigone
 
Welche Melodie der Nacht hat dich in Versuchung geführt
Und in welcher Gefilden könnte ich dich finden
Ich bin hier in Attika, der grauen Einöde
Und ich befinde mich auf einem Exerzierplatz
Auf dem fremde Soldaten Beschimpfungen üben

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Οἳ δ᾽ ἄρ᾽ Ἀθήνας εἶχον ἐϋκτίμενον πτολίεθρον

δῆμον Ἐρεχθῆος μεγαλήτορος, ὅν ποτ᾽ Ἀθήνη
θρέψε Διὸς θυγάτηρ, τέκε δὲ ζείδωρος ἄρουρα,
κὰδ δ᾽ ἐν Ἀθήνῃς εἷσεν ἑῷ ἐν πίονι νηῷ

 

 Όμηρος - Ιλιάδα (Β 546-549)

Η Ακρόπολη Αθηνών είναι βραχώδης λοφος ύψους 156 μ. από την επιφανεια της θαλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθηνας.

Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδες μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπυλαια.

 

Ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ.

 

Ο άρχοντας του συνοικισμού της Ακρόπολης απέκτησε μεγάλη δύναμη και κάποια στιγμή ένωσε υπό την εξουσία του με ειρηνικό τρόπο ολόκληρη την Αττικη.

Η παράδοση λέει ότι ο άρχοντας που ένωσε τους συνοικισμούς της Αττικής ήταν ο ΘΗΣΕΑΣ.

Το γεγονός αυτό τοποθετείται στο δεύτερο ήμισυ της δεύτερης προ Χριστού χιλιετίας.

Ο κίνδυνος εχθρικών επιδρομών ανάγκασε τον ηγεμόνα αυτό να οχυρώσει την Ακρόπολη με ένα τείχος από μεγάλες πέτρες, το γνωστό αργότερα ως ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ ΤΕΙΧΟΣ.

 

Τον 8ο αιώνα π.Χ. ανοικοδομηθηκε μικρός ναός αφιερωμένος στην προστάτιδα της πόλης, την ΑΘΗΝΑ ΠΟΛΙΑΔΑ.

 

Στον ναό αυτό φυλασσόταν ξύλινο από ελιά άγαλμα της θεάς (ξόανον) που κατά την παράδοση είχε πέσει από τον ουρανό. Κοντά στο ναό υπήρχαν ο τάφος του ΚΕΚΡΟΠΑ, η ελια της ΑΘΗΝΑΣ, η Ερεχθηιδα θαλασσα, ίχνη από το χτύπημα της τρίαινας του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ.

 

Η ανοικοδόμηση των τειχών και των ιερών άρχισε αμέσως μετά την ήττα των ΠΕΡΣΩΝ, το 465 π.Χ., την εποχή δηλαδή του ΠΕΡΙΚΛΗ. Κάτω από την επίβλεψη του ΦΕΙΔΙΑ και των αρχιτεκτόνων ΜΝΗΣΙΚΛΗ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ χτίστηκαν και διακοσμήθηκαν ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο, τα Προπύλαια και ο ναός της Αθηνάς ή Απτέρου Νίκης.

 

Προπύλαια

Η μνημειώδης αυτή είσοδος της Ακρόπολης άρχισε να χτίζεται το 436 π.Χ. μετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα, πάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή.

Το οικοδόμημα αυτό διαιρείται σε τρία μέρη.

Στο κέντρο βρίσκεται ένα ναόσχημο μακρύ κτίσμα με ψηλό αέτωμα και όψη δωρικού ναού.

Δεξιά και αριστερά από αυτό είναι χτισμένες από μία πτέρυγα που μοιάζουν με δωρικους ναούς χωρίς αέτωμα, αλλά έχουν στέγη αετοειδή.

Το κεντρικό οικοδόμημα είναι κάτι το μοναδικό στην αρχαία ελληνική  αρχιτεκτονικη.

Έξι κίονες δωρικου ρυθμου κοσμούν την πρόσοψη. Οι κίονες λεπταίνουν όσο προχωρούν από τη βάση προς την κορυφή. Πάνω σ’ αυτούς στηριζόταν ένα αέτωμα χωρίς διακόσμηση. Ο κύριος χώρος διαιρείται σε τρία κλίτη με δύο σειρές από ιωνικούς κίονες (τρεις σε κάθε πλευρά).

Τα Προπύλαια δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Το 431 π.Χ. άρχισε ο Πελοποννησιακος πολεμος και οι εργασίες σταμάτησαν.

 

Ναός της Αθηνάς ή Απτέρου Νίκης

Είναι ένας μικρός ολομάρμαρος ναός, που άρχισε να χτίζεται μεταξύ 427 και 424 π.Χ. με αρχιτέκτονα τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Είναι τετράστυλος αμφιπρόστυλος ναός ιωνικου ρυθμου, χτισμένος πάνω σε μία κρηπίδα με τέσσερις βαθμίδες. Δεν έχει πρόναο.

Μέσα στον σηκό του υπήρχε άγαλμα της Αθηνάς ΝΙΚΗΣ, που κρατούσε στο αριστερό χέρι περικεφαλαία και στο δεξί ρόδι, που είναι σύμβολο των θεών του κάτω κόσμου.

Η ζωφόρος και τα αετώματα του ναού είχαν γλυπτές παραστάσεις.

Γύρω στο 421 - 415 π.Χ. ο ναός περιβλήθηκε με ένα συνεχές θωράκιο ύψους 1,05 μ., που στην εξωτερική του όψη παρίστανε ανάγλυφες Πτερωτές Νίκες την ώρα που προετοιμάζουν θυσία για την ΑΘΗΝΑ.

 

Παρθενώνας

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ είναι το μεγαλύτερο και πιο επίσημο οικοδόμημα της Ακρόπολης και συγκεντρώνει τον θαυμασμό όλου του κόσμου αιώνες τώρα.

Οι εργασίες για την ανέγερση του ολομάρμαρου αυτού ναού της Αθηνάς άρχισαν το 447 π.Χ. υπό τη διεύθυνση των αρχιτεκτόνων ΙΚΤΙΝΟΥ και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ.

Ο ναός ολοκληρώθηκε το 438 π.Χ. και κατά τα ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ του επόμενου χρόνου αφιερώθηκε στην πολιούχο θεά.

Παρ' όλα αυτά οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 432 π.Χ. 

Είναι ναός δωρικού ρυθμού περίπτερος με οκτώ κίονες στις στενές και δεκαεπτά στις μακριές πλευρές.

Οι κίονες έχουν ύψος 10,5 μ. και πάνω τους στηρίζεται ο θριγκός (επιστύλια), οι μετόπες, τα τρίγλυφα, τα γείσα και τα αετώματα.

Ο σηκός ήταν χτισμένος ολόκληρος με μαρμάρινες πέτρες σε οριζόντιες σειρές και σε καθεμία στενή πλευρά είχε από έξι δωρικούς κίονες, οι οποίοι τον χώριζαν σε δύο μέρη: τον κυρίως ναό και τον οπισθόδομο.

Η ζωφόρος στους τοίχους του σηκού είχε παραστάσεις της πομπής των Παναθηναίων.

Ο κυρίως ναός στο εσωτερικό του χωριζόταν σε τρία μέρη αυτό γινόταν με δύο κάθετες δωρικές κιονοστοιχίες. Το μεσαίο από τα τρία μέρη ήταν το πλατύτερο και σ' αυτό ήταν στημένο πάνω σε βάθρο το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Παρθένου Αθηνάς, το οποίο ο Φειδίας είχε ολοκληρώσει και τοποθετήσει το 438 π.Χ. στη θέση του.

Οι 92 μετόπες εσωτερικά ήταν ανάγλυφες και παρίσταναν διάφορα μυθολογικά θέματα: Γιγαντομαχία, Αμαζονομαχία, Κενταυρομαχία και επεισόδια από την άλωση της ΤΡΟΙΑΣ.

 

Ερέχθειο

Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η φιλονικία της ΑΘΗΝΑΣ και του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ για την κυριαρχία της πόλης.

Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό.

Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά.

Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά.

Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη.

Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου.

Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε την κατοικία του ο βασιλιάς ΕΡΕΧΘΕΑΣ, που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα.

Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας.

Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 425 π.Χ. και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικου ρυθμού.

Εσωτερικά ο ναός ήταν χωρισμένος σε δύο μέρη.

Το ανατολικό μέρος προς την πρόσοψη ήταν της Αθηνάς, το άλλο του Ποσειδώνα.

Στο ιερό της Αθηνάς βρισκόταν το ξόανό της, ένα άγαλμά της δηλαδή κατασκευασμένο από ξύλο ελιάς, για το οποίο πίστευαν ότι είχε πέσει από τον ουρανό.

Στο ιερό του Ποσειδώνα, όπου κατεβαίνει κανείς με δώδεκα σκαλοπάτια, η ξηλωμένη σ’ ένα σημείο στέγη και οι τρεις τρύπες στο βράχο του δαπέδου, προκλήθηκαν από το χτύπημα της τρίαινας του θεού, όπως πίστευαν οι αρχαίοι. Το πιο γνωστό όμως μέρος του Ερεχθείου είναι η «Πρόστασις των Κορών», οι περίφημες ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ.

Πρόκειται για ένα σκεπαστό μπαλκόνι, του οποίου η στέγη στηρίζεται όχι σε κίονες, αλλά σε έξι αγάλματα Κορών εξαιρετικής τέχνης.

 

ΒΡΑΥΡΩΝΙΟΝ

Το ΒΡΑΥΡΩΝΙΟΝ, το οποίο ήταν ένα από τα πιο παλιά ιερά της Ακρόπολης. Χτίστηκε ίσως το 459 π.Χ..

Λείψανά του σώζονται στη ΝΑ γωνία των Προπυλαίων.

Ήταν αφιερωμένο στη Βραυρωνία Αρτέμιδα.

 

ΑΘΗΝΑ ΠΡΟΜΑΧΟΣ

Το αγαλμα της ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥ, έργο του ΦΕΙΔΙΑ (450 π.Χ.) από τη δεκάτη των λαφύρων που πήραν οι Αθηναίοι μετά τη μαχη του Μαραθωνα.

Στη θέση του κολοσσιαίου αυτού χάλκινου αγάλματος σώζονται ακόμα ίχνη του βάθρου του.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Αρχαία Αγορά της Αθήνας

Η Αρχαία Αγορά της Αθήνας είναι ο ανοικτός χώρος που βρίσκεται εγγύτατα και βορειοδυτικά της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ. Στην αρχαιοτητα αποτελούσε διοικητικό, φιλοσοφικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και κυρίως το οικονομικό κέντρο της πόλης. Την Αρχαία Αγορά διέσχιζε η ΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ από την οποία διερχόταν η μεγάλη πομπή προς την Ακρόπολη κατά την διάρκεια των εορτασμών των ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΩΝ που θέσπισε ο ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ και τελούνταν το τρίτο έτος κάθε ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ.

 

Προϊστορικοί-Μυκηναϊκοί χρόνοι (3500 π.Χ.-1100 π.Χ.)

 

Στον χώρο της Αγοράς παρατηρούνται πολλά ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας ήδη από τους νεολιθικούς χρόνους. Ο χώρος φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο και κατά τους Μυκηναικους χρονους, εποχή κατά την οποία η πόλη αναπτυσσόταν νότια της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ. Βρέθηκαν πολλοί τάφοι, εκ των οποίων αρκετοί θαλαμοειδείς, οι οποίοι ήταν παρατεταγμένοι εκατέρωθεν του δρόμου που αργότερα θα γινόταν η οδός των Παναθηναίων.

 

Γεωμετρική-Αρχαϊκή εποχή (1100 π.Χ.-480 π.Χ.)

 

Κατά την Γεωμετρική εποχή δεν παρατηρείται ιδιαίτερη δραστηριότητα και ο χώρος της Αγοράς αποκαλείται Κεραμεικος. Γύρω στο 600 π.Χ. ο ΣΟΛΩΝΑΣ μεταφέρει το διοικητικό κέντρο της πόλης από την παλιά αγορά (την λεγόμενη «Αγορά του Θησέα» που βρισκόταν δυτικά της Ακρόπολης) στον χώρο του Κεραμεικού. Λίγο αργότερα, ο ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ τειχίζει την πόλη και ο χώρος της Αγοράς χωρίζεται σε Έξω και Έσω Κεραμεικό. Ο Έσω Κεραμεικός καθιερώθηκε ως το πολιτικό κέντρο της πόλης ενώ ο Εξω Κεραμεικος ήταν έξω από τα τείχη και ήταν ο χώρος ταφής των νεκρών. Η ονομασία της Αγοράς και της περιοχής ως Κεραμεικός διατηρήθηκε μέχρι και τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

Μεγάλες αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στον χώρο με τις μεταρρυθμίσεις του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ που οδήγησαν στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Το νέο πολίτευμα απαιτούσε νέα κτήρια δημόσιου χαρακτήρα για τις διάφορες λειτουργίες του. Τα κτήρια αυτά κατασκευάζονται στον χώρο που οριοθετείται στα νότια από τον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ, στα δυτικά από τον Αγοραιο Κολωνο και στα βόρεια από τον ποταμό Ηριδανο. Ο κενός χώρος που δημιουργήθηκε ανάμεσα στα κτίρια, διαμορφώνεται έτσι ώστε να μπορεί να δεχτεί τις συγκεντρώσεις των πολιτών και ονομάστηκε ορχήστρα. Σε αυτόν το χώρο πραγματοποιούνταν διάφορες εκδηλώσεις και αγωνίσματα. Είναι γνωστό ότι υπήρχαν ξύλινες κερκίδες απ' όπου οι θεατές παρακολουθούσαν τα δρώμενα. Είναι πολύ πιθανό ότι εκεί παρουσιάστηκαν οι πρώτες τραγωδίες του  Αισχυλου και όχι στον χώρο νότια της Ακρόπολης, όπου κατασκευάστηκε αργότερα το  Θεατρο του Διονυσου. Όλα τα κτήρια, μαζί με την πόλη, καταστράφηκαν κατά την εισβολή των Περσών στην ΑΘΗΝΑ υπό τον στρατηγό Μαρδονιο, το 479 π.Χ.

 

Τα σημαντικότερα οικοδομήματα

 

Το Λεωκόρειον

ήταν μικρός περίβολος αφιερωμένος σε γυναικείες θεότητες. Παλαιότερα, είχε υποστηριχθεί ότι το ιερό ήταν αφιερωμένο στις κόρες του ήρωα Λεώ, Πραξιθεα και Θεοπη που θυσιάστηκαν για να σώσουν την πόλη από επιδημία.

 

ΒΩΜΟΣ ΤΩΝ 12 ΘΕΩΝ

Ηταν ένας βωμος με μικρό περίβολο γύρω του. Ήταν αφιερωμένος στους 12 θεούς του Ολύμπου.

 

Ναός του Δία

Ηταν ένα μικρό ναϊκό οικοδόμημα αφιερωμένο στον Δια. Ο ναός θα καταστραφεί από τους Πέρσες και κατά τους Κλασικούς χρόνους χτίστηκε στη θέση του μία στοά που πήρε το όνομα του θεού.

 

Ναός του Απόλλωνα Πατρώου

Ηταν ένας μικρός ναός αφιερωμένος στον Απόλλωνα ως γενάρχη (Πατρώο) των Ιώνων και κατά συνέπειαν, των Αθηναίων. Ήταν πρώιμου  Δωρικου ρυθμου με δύο κίονες εν παραστάσι.

 

Μητρώον

Ηταν ο ναός της Μητέρας των Θεών, ΡΕΑΣ. Στο κτήριο αυτό συνήθιζαν να φυλάνε τα αρχεία της πόλης δίνοντας τη σημερινή σημασία στον όρο Μητρώο

 

Βουλευτήριο

Χτισμένο γύρω στο 500 π.Χ., ήταν ένα τετράγωνο οικοδόμημα με πέντε δωρικους κιονες στη νότια πλευρά του, όπου βρισκόταν και η είσοδος. Ήταν το μέρος όπου συνεδρίαζαν οι βουλευτές της  Βουλης των 500.

 

Το Πρυτανικόν

Πιθανολογείται ότι ήταν η κατοικία του Πεισίστρατου και ότι οικοδομήθηκε μεταξύ 550 π.Χ. και 525 π.Χ.. Στους Χρόνους της Δημοκρατίας χρησίμευσε ως εντευκτήριο για τους Πρυτάνεις της Βουλής.

 

Αιάκειον

Ο μεγάλος αυτός υπαίθριος περίβολος (26.5μ. x 31μ.), ταυτιζόταν μέχρι πρόσφατα με το χώρο συνεδρίασης της Ηλιαίας. Όμως, σύμφωνα με νεώτερες μελέτες της Αμερικανικής σχολής που διεξάγει τις ανασκαφές στην Αγορά, πρέπει να ταυτιστεί με το Αιάκειον.

 

Νοτιοανατολική κρήνη

Πρόκειται για μία κρήνη η οποία κατασκευάστηκε στα χρόνια του Πεισίστρατου. Ήταν δωρικού ρυθμού και είχε στην πρόσοψη τρεις δωρικους κιονες.

 

Κλασική Εποχή (479 π.Χ - 323 π.Χ.)

 

Μετά την καταστροφή που υπέστη από τους Πέρσες, η Αγορά ανασυγκροτείται με γρήγορους ρυθμούς. Ιδιαίτερα κατά την εποχή του ΠΕΡΙΚΛΗ χτίζονται πολλά μνημειώδη κτήρια, όπως ο Ναος του Ηφαιστου και τρεις στοές.

 

Ποικίλη Στοά

ή αλλιώς «Πεισιανάκτειος», χτίστηκε το 460 π.Χ. και είναι η πιο φημισμένη στοά της Αθήνας. Ήταν το μέρος όπου ο φιλόσοφος ΖΗΝΩΝ ο Κιτιευς δίδασκε γύρω στο 300 π.Χ. δημιουργώντας την στωική φιλοσοφία. Από περιγραφές των αρχαίων ξέρουμε ότι ήταν διακοσμημένη με ζωγραφικούς πίνακες επιφανών ζωγράφων της αρχαιότητας. Από εκεί πήρε και την ονομασία Ποικίλη (ζωγραφισμένη).

 

Βασίλειος Στοά

ήταν μία δωρικη στοά, η παλαιότερη ίσως της Αθήνας. Χτίστηκε σχεδόν αμέσως μετά την καταστροφή από τους Πέρσες, το 479 π.Χ.. Ήταν η έδρα του Αρχοντως Βασιλεως, απ' όπου πήρε και το όνομα. Ήταν το σημείο όπου συχνά συνεδρίαζαν τα διάφορα δικαστήρια της Αθήνας. Μέσα στη στοά φυλάσσονταν οι πλάκες με τους σημαντικότερους νόμους της πόλης. Σε αυτήν έγινε η ανάκριση του Σωκρατη πριν την θανάτωσή του το 399 π.Χ..

 

Στοά του Διός Ελευθερέου

ηταν και αυτή δωρικη. Καθώς ήταν χτισμένη στο σημείο όπου βρισκόταν ο αρχαϊκός ναός του Δία, ήταν και αυτή αφιερωμένη στον Ελευθέριο Δία, προσωνύμιο που του δόθηκε μετά τους Περσικους Πολεμους.

 

Ναός του Ηφαίστου (Ηφαιστείον)

 

Νέο Βουλευτήριο

χτίστηκε ακριβώς δυτικά του παλαιού το 425 π.Χ.. Ήταν ένα ορθογώνιο κτήριο με αμφιθέατρο στο εσωτερικό του όπου συνεδρίαζε η Βουλή των Πεντακοσίων.

 

 

 

Θόλος

Αυτό το ιδιόμορφο κυκλικό κτίσμα κατασκευάστηκε το 465 π.Χ.. Ήταν το εντευκτήριο των Πρυτάνεων της Βουλής. Στον χώρο αυτόν επίσης φυλάσσονταν τα μέτρα και τα σταθμά του κράτους. Στο εσωτερικό υπήρχαν και κρεβάτια ωστε να διανυκτερεύουν διάφοροι λειτουργοί του κράτους. Στις συνεστιάσεις μπορούσε να χωρέσει μέχρι και 50 άτομα.

 

 

Νότια Στοά Ι

ήταν μία μεγάλη δωρικη στοά στο νότιο μέρος της οποίας, πίσω από την κιονοστοιχία, υπήρχαν 15 δωμάτια όπου στεγάζονταν εστιατόρια (τράπεζαι) για την σίτιση των κρατικών αξιωματούχων. Κατασκευάστηκε γύρω στο 430 π.Χ..

 

 

Νομισματοκοπείο

Το Νομισματοκοπείο ήταν ο χώρος όπου κόβονταν τα νομίσματα της Αθήνας. Αποτελούνταν από έναν περίβολο στον οποίο υπήρχαν ένα κεντρικό τετράγωνο κτήριο και δύο μικρές στοές. Στις ανασκαφές βρέθηκε πλήθος νομισμάτων και πολλές μήτρες για χάλκινα νομίσματα.

 

Ελληνιστική Εποχή, Πρώιμη Ρωμαϊκή (323 π.Χ - 86 π.Χ.)

 

 

Στην Ελληνιστικη περιοδο η όψη της Αγοράς αλλάζει ριζικά. Οι διάφοροι ηγεμόνες των Ελληνιστικών πόλεων δίνουν πολλά χρήματα για την κατασκευή μνημείων στην Αθήνα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βασιλιά της Περγαμου ΑΤΤΑΛΟΥ Β´, που δώρισε στην Αθήνα την ομώνυμη στοα.

 

Το 86 π.Χ. ύστερα από μακροχρόνια πολιορκία, ο Ρωμαίος στρατηγός ΣΥΛΛΑΣ εισβάλλει στην πόλη λεηλατώντας και καταστρέφοντας. Πολλά μνημεία της Αγοράς παθαίνουν σοβαρές ζημιές, κυρίως από τα βλήματα των ρωμαϊκών καταπελτών.

 

Τα μνημεία της Ελληνιστικής Αγοράς είναι τα εξής

 

Οπλοστάσιο

Μητρώον

Μεσαία Στοά

Νότια Στοά ΙΙ

Ανατολικό Κτήριο

Αιάκειον

Στοά του Αττάλου

 

Ρωμαϊκή Εποχή (86 π.Χ.-267 μ.Χ.)

 

Μετά την καταστροφή της πόλης από τον Σύλλα οι Αθηναίοι, με τη βοήθεια πολλών Ρωμαίων αυτοκρατόρων και αξιωματούχων, δίνουν στην Αγορά την τελική και πιο λαμπρή μορφή της.

 

Τα σημαντικότερα μνημεία της Ρωμαϊκής Αγοράς είναι τα εξής

 

Ωδείο Αγρίππα

Ναός Άρη

Βιβλιοθήκη Πανταίνου

Νυμφαίον

Μονόπτερος

Βασιλική

Γραφεία του κράτους

 

Η λάμψη αυτή της Αγοράς και γενικότερα της Αθήνας, θα κρατήσει μέχρι το 267 μ.Χ., όταν θα εισβάλλουν οι ΕΡΟΥΛΟΙ καταστρέφοντας ολοσχερώς όλη την πόλη. Τα μνημεία της Αγοράς ισοπεδώνονται όλα εκτός από τον Ναο του Ηφαιστου που παθαίνει, παραδόξως, ελάχιστες ζημιές.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ

Το ΘΗΣΕΙΟ

Ο Ναός του Ηφαίστου (Θησείο) είναι ένας από τους πλέον διατηρημένους αρχαίους ναούς του ελληνικού χώρου. Ήταν αφιερωμένος στο θεό ΗΦΑΙΣΤΟ και στην Εργάνη ΑΘΗΝΑ. Βρίσκεται στο ΘΗΣΕΙΟ, που πήρε το όνομά του λόγω της παλιάς απόδοσης του ναού στο ΘΗΣΕΑ.

 

Ο Ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω στο δυτικό μέρος της Αρχαίας Αγοράς, είναι δωρικου ρυθμου, περίπτερος, εξάστυλος ναός, κτισμένος ίσως από τον αρχιτέκτονα ΙΚΤΙΝΟ από πεντελικο μαρμαρο.

 

Ο ναός είχε σχεδιαστεί και πιθανότατα άρχισε να χτίζεται ήδη από το 450 π.Χ., σίγουρα πριν από τον ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.

Η σύλληψή του ανήκει στη γενιά των Μαραθωνομάχων και του ΚΙΜΩΝΑ.

Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν το 416/5 π.Χ.

Ο πιθανότερος λόγος που διάρκεσαν τόσο πολύ οι εργασίες στο ναό του Ηφαίστου είναι ότι με το οικοδομικό πρόγραμμα του Περικλή δόθηκε προτεραιότητα στον Παρθενώνα.

 

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα διατηρημένα μνημεία της Αγοράς και τον καλύτερα σωζόμενο ναό δωρικού ρυθμού στον Ελλαδικό χώρο.

 

Όταν η Αθήνα έγινε η επίσημη πρωτεύουσα της Ελλάδας το 1834, η έκδοση του σχετικού βασιλικού διατάγματος έγινε σε αυτό το ναό, που ήταν ο τόπος δημόσιας προέλευσης των Αθηναίων.

 

Στο χώρο αυτό έγινε ο 1834 η επίσημη υποδοχή, του πρώτου βασιλια των Ελλήνων, ΟΘΩΝΑ.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Η ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΟΥ

το μεγαλύτερο στον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιοτητα σε μήκος αυτοτελές σκεπαστό οικοδόμημά

Η Στοά του Αττάλου βρίσκεται στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαιας Αγορας. Χτίστηκε γύρω στο 150 π.Χ., από τον ΑΤΤΑΛΟ Β´, Βασιλέα της ΠΕΡΓΑΜΟΥ, όπως δηλώνεται σε επιγραφή της έξω κιονοστοιχίας, η οποία διατηρείται αποσπασματικά «ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ΑΤΤΑΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΑΠΟΛΩΝΙΔΟΣ», κατόπιν δωρεάς του προς την Αθήνα της οποίας και αποτελούσε το μεγαλύτερο σε μήκος αυτοτελές σκεπαστό οικοδόμημά της, ομοίως και το μεγαλύτερο στον ελλαδικό χώρο κατά την αρχαιοτητα.

Η ανέγερση της Στοάς ξεκίνησε το 159 π.Χ. και ολοκληρώθηκε μετά από 11 χρόνια, το 148 π.Χ.

 

Η Στοά του Αττάλου είχε εμπορικό χαρακτήρα και ήταν ένα περικαλές οικοδόμημα συνολικού μήκους 120 μέτρων, πλάτους 20 μέτρων και ύψους 25 μέτρων, με δύο σειρές κιόνων και 21 καταστήματα στο βάθος (κατά μήκος) και των δύο ορόφων. Στο ισόγειο η εξωτερική κιονοστοιχία που αποτελούσε την πρόσοψη συνίσταται από 45 κίονες. Η εξωτερική κιονοστοιχία του ισογείου ήταν δωρικου ρυθμου και η εσωτερική κιονοστοιχία από αράβδωτους κίονες ιωνικου ρυθμου.

 

Γενικά η Στοά του Αττάλου ήταν φτιαγμένη από πωρόλιθο, ενώ οι ορθοστάτες των τοίχων, οι παραστάδες των θυρών, τα κατώφλια των δωματίων και οι κίονες ήταν από πεντελικο μαρμαρο.

Στην αρχαιότητα αποτελούσε τον μεγαλύτερο στεγασμένο χώρο συνάντησης και περιπάτου των Αθηναίων και κυρίως τόπο εμπορίου.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Η ΠΝΥΚΑ

«Πατέρα ανδρών τε θεών»

Ο Περικλής αγορεύων στην Πνύκα, τοιχογραφία στο Maximmileaneum Palace Μονάχου,

του Philipp von Foltz (1860)

Η ΠνύκαΠνύξ) είναι η θέση - περιοχή όπου συγκαλούνταν η Εκκλησια του δημου, δηλαδή η συνέλευση των Αθηναίων, από τον 6ο αιώνα μέχρι το τέλος του 4ο αιώνα π.Χ..

Βρίσκεται στο μέσον της κατά διεύθυνση βορρά-νότου λοφοσειράς έναντι και δυτικά της ΑΣΚΡΟΠΟΛΗΣ και μεταξύ των ακραίων υψωμάτων, του λοφου των Νυμφων (βόρειο άκρο) και λοφου των Μουσων ή Φιλοπάππου (νότιο άκρο).

Από το αρχαίο βήμα του ιερού χώρου αυτού αγόρευσαν σπουδαίοι πολιτικοί, στρατηγοί και ρήτορες όπως ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ, ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ, ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, ο ΑΙΣΧΙΝΗΣ

 

Ιερότητα χώρου

 

Όλος ο αρχαιολογικός χώρος της Πνύκας, στην αρχαιότητα, αποτελούσε  σπουδαίο ιερό χώρο, που ήταν αφιερωμένος στον «Πατέρα ανδρών τε θεών», τον ΔΙΑ, που θεωρούνταν μέγας προστάτης του αθηναϊκού πολιτεύματος.

Για τον σκοπό αυτόν υπήρχε και ο μεγάλος ΒΩΜΟΣ του Αγοραιου ΔΙΟΣ.

Επίσης ο ίδιος χώρος ήταν αφιερωμένος στον Δία τον Ύψιστον με απόδοση χαρακτήρα θεού θεραπευτή, όπως αποδεικνύουν τούτο οι λαξευμένες κόγχες, καθώς και άλλα λαξεύματα στο φυσικό βράχο, όπου και η αναφορά:

ΙΕΡΟ ΔΙΟΣ ΥΨΙΣΤΟΥ.

Από το τέλος του 4ου αιώνα ο χώρος παρέμενε μόνο ιερός, αφού οι συνελεύσεις των Αθηναίων μεταφέρθηκαν στο Διονυσιακο Θεατρο.

 

Ηλιοσκόπιο του Μέτωνα

Στην Πνύκα βρίσκονται τα θεμέλια του Ηλιοσκόπιου του ΜΕΤΩΝΑ.

Το ηλιοσκόπιο ήταν τετραγωνικός πύργος (4 x 4 μετρα) που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι αστρονόμοι για την παρατήρηση της θέσης του ΗΛΙΟΥ, της ΣΕΛΗΝΗΣ και των άλλων ουρανίων σωμάτων. Με αυτές τις παρατηρήσεις ο αστρονόμος Μέτων ανακάλυψε την περιοδικότητα των 19 ετών με την οποία επαναλαμβάνονται οι φάσεις της Σελήνης στο ίδιο σημείο του ΟΥΡΑΝΟΥ. Η Σελήνη έχει πολύπλοκη κίνηση ως αποτέλεσμα των δυνάμεων βαρύτητας που της ασκεί η ΓΗ. Ο ΚΑΛΛΙΠΠΟΣ, λίγο αργότερα, ανακάλυψε την περιοδικότητα των 76 ετών του Ηλίου της Γης και της Σελήνης που περιγράφει ακριβέστερα την κίνηση της Σελήνης στον ουρανό από την περιοδικότητα των 19 ετών. Το ημερολόγιο του Μέτωνος χρησιμοποιείται στον Μηχανισμο των Αντικυθηρων. Είναι αυτό που χρησιμοποιούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για το Πάσχα και έχει ομοιότητες με το ημερολόγιο των Κινέζων. Η μια διαγώνιος του Ηλιοσκοπίου συμπίπτει με την κατεύθυνση βορρά-νότου και η άλλη με ανατολή-δύση. Η τελευταία διχοτομεί την Πνύκα, ώστε η ανατολή του Ηλίου να γίνεται κατά τις ισημερίες στη διχοτόμο της Πνύκας, που είναι και διαγώνιος του Ηλιοσκοπείου.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Άρειος Πάγος

Ο Άρειος Πάγος είναι βραχώδης λόφος βορειοδυτικά της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ, ύψους περίπου 115 μέτρων, που προβάλει μεταξύ της Ακρόπολης και των λόφων Πνύκας και Αγοραίου Κολωνού. Το όνομά του προέρχεται είτε από το θεό ΑΡΗ δικάστηκε εκεί από τους ΘΕΟΥΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ για το φόνο του γιου του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ Αλιρροθιου, είτε από τις ΑΡΕΣ ΕΡΙΝΥΕΣ τις λεγόμενες και ΣΕΜΝΕΣ που ήταν χθονιες θεοτητες της τιμωρίας και της εκδίκησης. Στην αρχαιοτητα ο βράχος αυτός ήταν αφενός, τόπος λειτουργίας δικαστικού σώματος και συγκεκριμένα της Βουλής του Αρείου Πάγου οι αρμοδιότητες του οποίου μετά το 462 π.Χ. ήταν η εκδίκαση υποθέσεων φόνων εκ προμελέτης, εμπρησμών και ιεροσυλιών, και αφετέρου θρησκευτικός με αρκετά ιερά σπουδαιότερο των οποίων ήταν το των Σεμνών θεαινών ή Ευμενίδων η πιθανή θέση του οποίου προσδιορίζεται σε βορειοδυτική κοιλότητα του βράχου.

 

Περίπου το 51 μ.Χ. ο Αποστολος Παυλος οδηγήθηκε στον Άρειο Πάγο, όπου και κήρυξε για πρώτη φορά το Χριστιανισμο στους Αθηναίους. Από το κήρυγμά του εκείνο φαίνεται να προσηλύτισε δύο ακροατές,τον επιφανή Διονυσιο Αρεοπαγιτη τον σημερινό προστάτη Άγιο της Αθήνας, που κατά την παράδοση ήταν και ο πρώτος επισκοπος της πόλης, και μία γυναίκα, τη Δάμαρι.

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Μνημείο Φιλοπάππου

Λοφος Μουσων

By © Guillaume Piolle /, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6030667

Με το όνομα Μνημείο Φιλοπάππου φέρεται το έναντι και ΝΔ. της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ, επί του ομώνυμου σήμερα, λοφου Μουσων, (στην αρχαιότητα), μνημείο του Φιλοπάππου, εγγονού του Αντιοχου Δ´ του Επιφανους, τελευταίου Βασιλέως στη Συρια, που είχε ανακηρυχθεί Υπατος της Αθήνας (90 - 100 μ.Χ.), καθώς επίσης και «Αθηναίος πολίτης».

 

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών

Λοφος Νυμφων

Θεμελιώθηκε στις 28 Ιουνίου του 1842. Εμπνευστής του ήταν ο αστρονόμος και καθηγητής αστρονομίας Γ. Βουρης. Ο Γεώργιος Βούρης έπεισε τον Γ. Σινα να χρηματοδοτήσει την ανέγερση του αστεροσκοπείου Αθηνών. Την ημέρα, μάλιστα, των εγκαινίων συνέπεσε και έκλειψη ηλίου που περιέγραψε ο Δανός ιστορικός και γεωγράφος A. L. Koppen. Το αρχικό κτίριο του πρώτου αυτού ελληνικού ερευνητικού ιδρύματος ήταν προσανατολισμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και χτίστηκε με βάση τα σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Θεοφιλο Χανσεν στο Λόφο των Νυμφών, έναν από τους επτά λόφους που δεσπόζουν στην πόλη των Αθηνών. Ήταν δωρεά του Βορειοηπειρώτη τραπεζίτη βαρώνου Γ. Σινακαι η κατασκευή του περατώθηκε το 1846 με συνολικό κόστος 500.000 δραχμών.

Πηγη: ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

Kontakt

nutzen Sie unser Kontaktformular